Mijn naam is Hermance van Dijk (1982), en ik heb inmiddels duizenden foto’s in de vingers. Toen ik 16 was begon ik mijn opleiding aan de foto-academie in Amsterdam. Foto’s maken was een bevrijding voor me – ik kon er echt alles in kwijt.

In de eerste fase van mijn carrière als fotograaf combineerde ik mijn liefde voor fotografie vaak en veel met mijn andere grote liefde – die voor muziek. Ik portretteerde honderden bands en muzikanten, zowel op het podium als eraf. Ik studeerde zelfs af met als richting journalistiek documentair portret met als project een serie foto’s van bands.

Nog steeds vind ik het te gek om muziekanten te fotograferen. Dit doe ik dan vaak op mijn “day in the life”-manier. Graag ga ik mee met bands naar festivals en shows en fotografeer ik het wachten in de kleedkamer, het soundchecken, de shows en de nazit. Ook hier geldt: een groot deel van de schoonheid ligt in de momenten die ik zo kan vangen, maar die anders ongezien waren gebleven.